هِـــی، امشب ایشون شدن خانومِ وزیری ، منم آقای سلطانی! هِه هِهچرا ؟! چون حرف ، حرف حاجی باشهولی ایشون باز زبونش درااااازه(چون حرف ، حرف حاجی باشه)
میگم بانـــو ، حواست جمـــعِمیگه آقـــا ، سُفره که پَهنــهمیگم همه چــی ، نون و سبزی نـــیمیگه بَســه، این همه طعنــهمیگم خانـــوم ، همه نَنه جِندنانقده راحتــی ، اصلا خــوب نیسمیگه آقــا ، هیچ دافِ تنگـــیدیگه شاخِ اینستا و یوتیوب نیست
هر چی بگی یه زِر میزنه ، زُمخت ولی کونی میخوادمیره با هر چی گِی میپرهآره خب ، یه روز به اُسکل بودنش پِی میبــرهولی دیگه قربونم بِره ، دیگه برام خیلی کَمهدیگه برام خیلی کَمه
اون موقع که فیسِ تو ، تو شهر ناشناس بوداون موقع که شومبولِ ما هم ، واسه تو راست بوداون موقع که قشنگ بودی ، ما رو ندیدیحالا که جِر خوردی ، ما رو میخوای نَسناسِ راسواون موقع که اون مَمه هات ، خوشگل و سِفت بودبرنمیخورد اون موقع هر کُصشری بِهت زوداون موقع که تَرگُل بودی ، ما رو نخواستیحالا کُصخل شدی ، ما رو میخوای کُصکشِ میمونکُص چیه ؟! کُص چیه ؟! کُص چیه ؟اَخ ، توف ، کیرم تــــوشاِنقده رفت بِهت ، دیگه کُص نگوبگو سوراخ مـــوشکون خوبه ، دَمبَل ، دیمبُل ، تُنبَک بزنی لاقَل روش
کُص تو بشقاب ، کون تو دیزیتو چطــوری ؟! من که خوبــــمبِپا عقب عقب میای یه وقت نخوری به دولَم
میگم دختــر ، اینجا همه گُشنه نهمه زامبــــی شدن و دشمنمیگه من خــودم ، حوصِلم سَر میــرهاگه مردم ، کُص نَگن پُشتممیگم خانــوم ، یکمی آروم تراینجا دیوارا موش داره آهستهمیگه آقــا ، همسایه آمـارِش (عِه)خودِش داغونه کُصکِشِ خوارکصهمیگم بانـــو ، دَرِ دیزی بازههمه دورِ میـــز شُدن گربهمیگه آقـــا ، این رئیس جمهورخودِش خوابه ، شَهرو آب بُرده
نَنَت حاجی رو با هوولوش خوردهتا تو رو ریلیزِت کردهدرشت بودی تو قابلمه ، با دَمکونی ریزِت کردهآخ ، چقده ناز داری ، اوف ، کی تورو عزیزت کرده ، عِه عِه عِههرچقدر تو هاتی اون دوستِ مریضِت سَردهاصلا اون پوستِ کَریهِش زردهیه شب تو را زِ مَستی ، تشبیهِ ماه کردمکیرِ منم نبودی ، من اشتباه کردممن اشتباه کردم ، من اشتباه کردم
یه شب من از رو نَعشِگی ، واسه تو راست کردمصبح که چِتیم پَرید ، دیدم ، بچه گراز کردمبچه گراز کردم ، بچه گراز کردماین مَمه نیست که هندونَس خانومِ وزیری (هَه هَه)دَرونِت رنج میبره یه حیوون از قانونِ اسیری (اَاااا)
آخه ایــــــن ، کون که نیکدو تنبله, اُسکلِ بچهاصلا مالِ خودته، درخت بِکارکُصِتو به من چه ؟